از وقتی توی مدرسۀ دوران تحصیل خودش مشغول به تدریس شده، این بیت را زده به دیوار اتاق و مدام زمزمه می‌کند:
یک چند به کودکی باستاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک در آمدیم و بر باد شدیم
"خیّام"
حاشیه:
بعضی ها مصرع آخر رو به معنای پوچ بودن زندگی گرفتند. اما میشه جور دیگه ای هم تفسیر کرد.
درباره این سایت